چرا آسیا باید زنگ خطر ترامپ را به صدا در بیاورد؟ / آرامش در پایتخت‌های آسیایی نشان دهنده یک قضاوت نادرست خطرناک است
تاریخ انتشار: ۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۹۸۴۰۸
فرارو- شبح دونالد ترامپ اروپا را فراگرفته است. در سرتاسر آن قاره فضایی از هراس پنهانی نسبت به چشم انداز بازگشت ترامپ به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده در سال آینده وجود دارد. با این وجود، در آسیا وضعیت چگونه است؟ چندان نگرانی‌ای وجود ندارد. از دهلی نو و سنگاپور گرفته تا تایپه و توکیو خویشتنداری قابل لمسی در این باره وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش فرارو به نقل از فارین پالسی؛ برای درک این حس شگفت انگیز آرامش یادآوری چگونگی نگاه سیاستگذاران آسیایی به ترامپ در آخرین دوره ریاست جمهوری او کمک کننده خواهد بود. در آن زمان رهبران آسیایی به طور کلی با ترامپ راحت بودند. این امر برای متحدان امریکا از جمله ژاپن و هم چنین شرکای نزدیک مانند هندوستان صدق می‌کرد. شینزو آبه نخست وزیر ژاپن و نارندرا مودی نخست وزیر هند با سیاست‌های ضد چینی ترامپ موافق بودند و غرایز معاملاتی او را پذیرفتند اسکات موریسون نخست وزیر راست گرای استرالیا در آن زمان به همین ترتیب با ترامپ روابط گرمی داشت. تایوانی‌ها نیز ترامپ را دوست داشتند. حتی در جنوب شرقی آسیا که عمدتا غیر متعهد است تحلیلگران سرسخت به نکات مثبت ترامپ اشاره می‌کردند.
"بیلاهاری کائوسیکان" دیپلمات ارشد سابق سنگاپور از سیاست آسیایی دولت اوباما که توسط "سوزان رایس" مشاور امنیت ملی تجسم یافته بود انتقاد کرده بود. او در سال ۲۰۲۰ میلادی در پستی در فیس بوک نوشته بود:"او علاقه بسیار کمی به آسیا دارد، اشتهایی برای رقابت ندارد و سیاست خارجی را به مثابه مداخله بشردوستانه قلمداد می‌کند". او این پست را در پاسخ به شایعاتی در مورد انتخاب رایس به عنوان معاون جو بایدن منتشر کرده بود. در مقابل، ترامپ در قبال چین قاطع بود و در مورد قدرت ایالات متحده تردیدی نداشت.
این دیدگاه که ترامپ این بار قابل مدیریت خواهد بود نیز ناشی از یک باور راحت نسبت به تداوم احتمالی سیاست‌های قبلی ترامپ در دور بعدی ریاست جمهوری او خواهد بود. در دوران ریاست جمهوری ترامپ برخی از کشورهای آسییایی روابط شان را با واشنگتن بهبود بخشیدند. "اس جایشانکار" وزیر امور خارجه هند در مصاحبه‌ای در ماه گذشته در دهلی نو درباره این که عملکرد ترامپ چه تاثیری در مورد نگرانی‌ها پیرامون چالش‌های احتمالی به به دنبال ریاست جمهوری او داشت گفته بود:" مانند هر رابطه‌ای مشکلاتی وجود داشت. اما به طور کلی در آن چهار سال آیا رابطه ما عمیق‌تر شد؟ آیا رابطه مان رشد کرد؟ بله، کاملا".
برای بیش از یک قرن ایالات متحده هدف خود را مسدود کردن یک قدرت رقیب تعیین کرده است. در مواجهه با چالش ظهور چین به عنوان یک رقیب همتا حتی ترامپ نیز انزواگرایی محض را دشوار خواهد دید، با توجه به این که نتیجه انزواگرایی به معنای واگذاری بیشتر آسیا به پکن خواهد بود. کابوسی که مقام‌های توکیو و سئول را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد آن است که مبادا ترامپ با پکن معامله کند کابوسی که البته تحقق آن بعید به نظر می‌رسد. با این وجود، در صورت روی کار آمدن ترامپ در سال ۲۰۲۵ میلادی علیرغم تداوم رویکرد پیشین در سیاستگذاری امریکا در قبال آسیا احتمال بروز هرج و مرج و اختلال وجود خواهد داشت. در پایه‌ترین سطح بسیاری از کشورهای آسیایی این بار در موقعیت بدتری برای تعامل با ترامپ قرار دارند. آن زمان آبه و موریسون راستگرا در ژاپن و استرالیا در قدرت بودند و رفتار خوبی با ترامپ داشتند، اما رهبران کمتر مطمئنی مانند "فومیو کیشیدا" نخست وزیر فعلی ژاپن با ترامپ چگونه رفتار خواهند کرد؟ چه رسد به کسانی ماند "آنتونی آلبانیز" نخست وزیر استرالیا که از اردوگاه چپ سیاسی آن کشور است.
سپس سه مشکل بزرگتر وجود دارد که باید رهبران آسیایی را نگران کند. اولین مورد غیر قابل پیش بینی بودن فزاینده ترامپ است. در اینجا مورد اخیر تیک تاک می‌تواند آموزنده باشد. ترامپ اخیرا دیدگاه خود را در مورد برنامه متعلق به چین کاملا تغییر داده و از حمایت از ممنوعیت به مخالفت با آن ایده حرکت کرده است. به نظر می‌رسد دیدگاه او بدون هیچ دلیل واضحی فراتر از مصلحت سیاسی و لابی گری توسط کمک کنندگان مالی تغییر کرده است.
با چینن رویکردی باید پرسید که آیا او واقعا از قرارداد بسیار گران قیمت زیردریایی پیمان آکوس دولت بایدن حمایت خواهد کرد؟ یا به سرمایه گذاری در ائتلاف با کره جنوبی و ژاپن یا حضور در نهاد‌هایی مانند گفتگوی چهارجانبه امنیتی ادامه خواهد داد؟ نگرش او نسبت به موضع هسته‌ای واشنگتن در منطقه وضعیت چگونه خواهد بود؟ در حقیقت هیچ کس پاسخ این پرسش‌ها را نمی‌داند.
مشکل دوم چین است. روابط چین و ایالات متحده بسیار شکننده‌تر از سال ۲۰۱۷ میلادی شده است. حتی اگر روابط بین پکن و واشنگتن در حال حاضر پس از دیپلماسی شدید تیم بایدن آرام به نظر برسد بعید است که این وضعیت ادامه یابد. خطر شعله ور شدن جدید روباط چین و ایالات متحده کماکان قوی است. با قدرت گیری ترامپ خطر تشدید تنش میان دو کشور و تبدیل آن به یک بحران واقعی افزایش می‌یابد. برای مثال، فکر کردن در این باره که ترامپ و تیم اش چگونه جنگ اسارئیل و حماس را مدیریت خواهند کرد باید باعث مکث کردن و تامل هر فردی در آسیا شود که در مورد چگونگی مدیریت بن بستی جدی بر سر مسئله تایوان می‌اندیشد.
با این وجود، مشکل سوم پیروزی ترامپ است که باعث ایجاد نزاع دیگری در داخل ایالات متحده خواهد شد. در چهار سال گذشته بایدن سیاست آسیایی هوشیارانه‌ای را هدایت کرده است. تیم او ایالات متحده را بازسازی کرده و در بسیاری از موارد تقویت نموده است و در این راستا اتحادی منطقه‌ای را شکل داده و برای احیای بازدارندگی علیه چین تلاش کرده است. پیش‌بینی این که آیا دولت جدید ترامپ این تلاش‌ها را حفظ یا خنثی می‌کند دشوار است عمدتا بدان خاطر که بازگشت او سیستم سیاسی ایالات متحده را در آشفتگی عمیق و غیر قابل پیش بینی‌ای قرار می‌دهد. احتمالا تعداد اندکی از مقام‌های میانه رو در تیم پیشین سیاست خارجی دوران ترامپ از "جیمز متیس" وزیر دفاع سابق تا "اچ آر مک مستر" مشاور سابق امنیت ملی و "مت پوتینگر" معاون مشاور امنیت ملی در دوره ریاست جمهوری احتمالی بعدی در کابینه حضور خواهند داشت. در عوض، به نظر می‌رسد تیم ترامپ اکثرا متشکل از عناصر افراطی باشد که بسیاری از آنان تجربه کمی در سیاست خارجی داشته اند.
افرادی، چون "فرانسیس فوکویاما" نویسنده کتاب "پایان تاریخ و آخرین انسان" هشدار می‌دهند که رهبران آسیایی در واقع باید عمیقا از تاثیر احتمالی ترامپ بر سیاستگذاری ایالات متحده در زمینه‌هایی از مدیریت اتحاد گرفته تا موضع بازدارندگی نگران باشند. نگران کننده‌ترین موضوع تغییراتی است که ترامپ برای دولت ایالات متحده ایجاد خواهد کرد. فوکویاما به موج جدیدی از منصوبان سیاسی به اصطلاح "برنامه F" اشاره می‌کند که عنوان آن براساس فرمان اجرایی ترامپ چند هفته پیش از انتخابات ۲۰۲۰ انتخاب شده و هدف آن از بین بردن آن چیزی است که متحدان او از آن تحت عنوان دولت عمیق و در سایه یاد می‌کنند. آنان از برنامه شان برای اخراج ۵۰۰۰۰ کارمند دولتی حرفه‌ای و جایگزین کردن آنان با وفاداران سیاسی صحبت کرده اند.
وکلا در حال آماده شدن برای به چالش کشیدن چنین طرح‌هایی هستند که احتمالا منجر به نبرد در دیوان عالی خواهد شد. در صورت موفقیت آمیز بودن تاثیر این اقدام بر هسته تشکیلات سیاست خارجی ایالات متحده در وزارت امور خارجه و پنتاگون به مثابه یک زمین لرزه خواهد بود. فوکویاما می‌گوید:"اگر من یک متحد آسیایی بودم واقعا بسیار نگران می‌شدم. اگر کسی در آسیا فکر می‌کند که ایالات متحده می‌تواند در چنین زمانی از متحدانی مانند ژاپن و کره بیشتر حمایت کند دیوانه است. هر اتفاقی که رخ دهد باعث حواس پرتی شدید برای سیاستگذاران ایالات متحده خواهد شد. در آن صورت رقبای جهانی به ویژه چین و روسیه ترغیب خواهند شد تا اتحاد‌ها و تعهدات ایالات متحده را مورد آزمایش قرار دهند".
البته همه چیز نسبی است. رهبران آسیایی ممکن است نسبت به همتایان بدبخت اروپایی خود نگرانی کمتری داشته باشند. بعید است که ترامپ به طور کامل از اتحاد‌های آسیایی خارج شود، زیرا تهدید کرده که با ناتو در اروپا چنین خواهد کرد. با این وجود، رویکرد آرام در پایتخت‌های آسیایی به سمت بازگشت بسیار احتمالی ترامپ یک قضاوت نادرست جدی است. وقتی یک طوفان نزدیک می‌شود به ندرت عاقلانه است که به وجود جنبه‌ای روشن در آن ماجرا نگاه کنیم. به نظر می‌رسد رهبران آسیایی امیدوارند همه چیز خوب باشد فقط به این دلیل که آخرین باری که هوا بد شد خوب پیش رفت. با این وجود، در آسیا درست مانند جا‌های دیگر در زمان طوفان بستن پنجره کار هوشمندانه تری خواهد بود.
منبع: فرارو
کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل رهبران آسیایی ریاست جمهوری نظر می رسد ایالات متحده سیاست خارجی نخست وزیر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۹۸۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اشتباه مهم من در دوره اول این بود: زیادی خوب بودم!- ترامپ
منبع: تایم
تاریخ انتشار: 30 آوریل 2024
گفتگوی اریک کورتسا با دونالد ترامپ
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
دونالد ترامپ: سیاستمدار، تاجر و سلبریتی آمریکاییِ ۷۷ ساله است که در خلال سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحدۀ آمریکا بود. ترامپ زادۀ نیویورک است و از مدرسۀ وارتونِ دانشگاه پنسیلوانیا، لیسانس اقتصاد گرفته. او ۴۵ سال ریاست «سازمان املاک و ساخت‌و‌ساز ترامپ» را برعهده داشت و از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵ مجری و میزبان ریلتی‌شویِ محبوب «کارآموز» در ان‌بی‌سی بود.
ترامپ در سال ۲۰۱۷ با ۳٫۵ میلیارد دلار ثروت، در فهرست ثروتمندترین افراد جهان قرار گرفت. او در سال ۲۰۱۶ نامزد انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری شد و به‌راحتی همۀ رقبا حتی هیلاری‌کلینتون را کنار زد. ترامپ تنها کسی است که بدون پیشینۀ سیاسی یا نظامی به ریاست‌جمهوری آمریکا برگزیده شده. او در ماه‌های نخست ریاست‌جمهوری، شمار زیادی از برنامه‌های کلیدیِ باراک اوباما را کنار گذاشت.
ترامپ آمریکا را از «شراکتِ ترانس‌پاسیفیک» (مشارکت سیاسی و اقتصادیِ کشورهای حاشیۀ اقیانوس آرام) و «پیمان پاریس» (توافقنامه در باب تغییرات اقلیمی) خارج کرد، بخش‌هایی از «پیمان کوبا و آمریکا» را لغو کرد «نیل گرساچ» و «برت کاوانا» را به دیوان عالی منصوب کرد و ورود شهروندان شش کشور با بیشترین جمعیت مسلمان (از جمله ایران) را به آمریکا با محدودیت مواجه کرد. از مهم‌ترین وقایع دوران ریاست‌جمهوری او، باید به خروج آمریکا از «برنامۀ جامع اقدام مشترک (برجام)»، اعمال «سیاست فشار حداکثری» و تحریم‌ها علیه ایران، کشتن«ابوبکر بغدادی» (رهبر داعش)، دیدار تاریخی با «کیم‌جونگ‌اون» (رهبر کرۀ شمالی)، جنگ تجاری با چین، اقدام برای کشیدن دیوار مرزیِ آمریکا و مکزیک، خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل، به رسمیت‌‌شناختن اورشلیم به‌عنوان پایتخت اسرائیل، کشتن [سردار شهید] قاسم سلیمانی (فرماندۀ سپاه قدس) و قراردادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست گروه‌های تروریستی اشاره کرد.
"اریک کورتِسا"، تحلیل‌گر ارشد، ستون‌نویس نشریۀ تایم و پژوهشگر سیاسی است که عموماً بر تحلیل رخدادهای کنگره، اخبار ویژۀ دونالد ترامپ و سیاست ملی متمرکز است. (نیاز به توضیح ندارد که هدف از انتشار این مصاحبه آشنایی با دیدگاه های تازه فردی است که شاید دوباره رییس جمهوری آمریکا شود و به همین خاطر تغییری داده نشده و اگر به ضرورت نکته ای اضافه شده باشد در قلاب (کروشه) آمده.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران/ ترجمه: دونالد ترامپ فکر می‌کند اشتباه مهمِ دورۀ نخستِ ریاست‌جمهوری‌اش را دریافته است. او می‌گوید: «من زیادی خوب بودم.»
جمعه دوازده آوریل، بیش از یک ساعت در کاخ رؤیایی‌اش واقع در پالم‌بیچ (شهرکی در فلوریدا) گپ می‌زنیم. دستیاران در نهارخوری طلاکاری‌شدۀ مشرف به زمین چمن، انتظار می‌کشند. وقتی اصرار می‌کنند مصاحبه را به پایان برسانم، بسیاری از مقامات پیشینِ کابینه را نام می‌برم که این‌بار از حمایت از ترامپ امتناع کرده‌اند. برخی علناً هشدار داده‌اند که او خطری برای جمهوریت است. از او می‌پرسم چرا رأی‌دهندگان باید به شما اعتماد کنند، درحالی‌که برخی افرادی که از نزدیک با شما کار کرده‌اند، اعتمادشان را از دست داده‌اند؟
واکنش ترامپ مثل همیشه کوبنده است و مشاوران ارشد پیشین خود را تحقیر می‌کند، اما انگار موج حملات، درس بزرگتری به او داده است. می‌گوید: «من به آنها اجازه دادم دست از کار بکشند، چون قلب دارم و نمی‌خواهم شرمندۀ کسی باشم.» ولی فکر نمی‌کنم بار دیگر این‌طور رفتار کنم. از حالا با کسی تعارف ندارم.»
با گذشت شش ماه از انتخابات ریاست‌جمهوری 2024، ترامپ نسبت به هر زمان دیگری در هر یک از مبارزات انتخاباتی پیشین خود، موقعیت بهتری برای پیروزی در کاخ سفید دارد. او در اکثر نظرسنجی‌ها، ازجمله در چندین ایالت از هفت ایالتی که احتمالاً نتیجه را تعیین می‌کنند، با اختلاف اندک از جو بایدن پیشی گرفته است. اما من نیامده بودم که در مورد انتخابات و مصیبتی که پس از آن پیش آمد، صحبت کنم یا اینکه از او بپرسم چگونه به اولین رئیس‌جمهور پیشین - و شاید آیندۀ - آمریکا بدل شده که با محاکمۀ جنایی مواجه می‌شود. می‌خواستم بدانم ترامپ در صورت پیروزی در دور دوم ریاست‌جمهوری چه خواهد کرد و چشم‌اندازش را از زبان خودش بشنوم.
آنچه در دو مصاحبه با ترامپ و گفت‌وگو با بیش از ده‌ها تن از نزدیک‌ترین مشاوران و معتمدانش بر من آشکار شد، خطوط کلیِ نوعی «ریاست‌جمهوری امپراتوری» است که آمریکا و نقش آن در جهان را دگرگون می‌کند. ترامپ به من گفت که برای پیشبرد «عملیات اخراج» برای بیرون‌راندن بیش از 11میلیون مهاجر از کشور آماده است. مایل است «اردوگاه‌های بازداشت مهاجران» را بسازد و ارتش ایالات متحده را در مرز و داخل کشور مستقر کند. او به ایالت‌های قرمز (جمهوری‌خواه) اجازه می‌دهد بر بارداری زنان نظارت کنند و کسانی را که ممنوعیت سقط جنین را نقض می‌کنند، تحت پیگرد قانونی قرار دهند. به گفتۀ مشاوران ارشد، او بنا به صلاحدید شخصی، از دریافت وجوه اختصاص‌یافته از سوی کنگره جلوگیری خواهد کرد.
ترامپ مایل است دادستان ایالات متحده را اخراج کند، چون فرمان او مبنی بر محاکمۀ شخصی را اجرا نمی‌کند و «سنت اجرای قانون مستقل» را که به زمان تأسیس آمریکا برمی‌گردد، نقض کرده است.
او برای هر‌یک از حامیانش که متهم به حمله به ساختمان کنگرۀ ایالات متحده در 6 ژانویه 2021 هستند، درخواست عفو دارد. بیش از 800 نفر از آنها به گناه خود اعتراف کرده‌اند یا از سوی هیئت‌منصفه محکوم شده‌اند. او ممکن است به یاری هم‌پیمانِ درحالِ جنگش در اروپا یا آسیا نیاید، اگر تشخیص دهد که آن کشور برای دفاع از خود هزینۀ کافی نمی‌کند. او خدمات مدنی ایالات متحده را از بین می‌برد، گارد ملی را به‌دلخواه در شهرهای آمریکا مستقر می‌کند، دفتر آمادگی برای مقابله با بیماری همه‌گیر کاخ سفید را می‌بندد و دولت را با افرادی پر می‌کند که از ادعای واهی او مبنی بر تقلب در انتخابات 2020 حمایت کرده‌اند.
ترامپ همان است که بود، با همان اهداف و نارضایتی‌ها؛ اما چیزی در سر دارد که او را مصمم‌تر و خویش‌باورتر از همیشه می‌نمایاند. می‌گوید: «وقتی برای اولین بار به واشنگتن رفتم، افراد معدودی را می‌شناختم و باید به مردم تکیه می‌کردم.» حالا شرایط جور دیگری است. مسئولیت‌های زیادی دارم و از سرسختانِ حزب‌جمهوری‌خواه گسسته‌ام. گارد قدیمی شکست‌خورده و هوادارانِ باقی‌مانده، مردم هستند. ترامپ درحالی وارد دور دوم ریاست‌جمهوری می‌شود که با انبوهی از سیاست‌گذاری‌ها و کارکنان وفادار همراهی می‌شود. همگی برنامه‌های مفصلی همسو با چشم‌انداز او دارند. می‌آید تا قدرت را در دستان مردی متمرکز کند که اشتهایش برای قدرت سیری‌ناپذیر است. "کِلین کانوی" (مشاور نزدیک او) می‌گوید: «فکر نمی‌کنم چشم‌اندازش معمای بزرگی باشد، اما مردم از شجاعت او حیرت خواهند کرد.»
دادگاه‌ها، قانون اساسی و کنگره نظرات متفاوتی در مورد تحقق اهداف ترامپ دارند. واشنگتن نیز راه‌های متعددی برای مقابله دارد. افشای اطلاعات در مطبوعات آزاد، حفاظت از افشاگران، نظارت بازرسان‌کل و موانع قضایی، کماکان وجود دارند. اگر ترامپ برنده شود، اردک لنگ* است.
*اردک لنگ در اصطلاحات سیاسی، سیاستمدار یا مقام منتخبی است که جانشینش از پیش انتخاب شده یا به زودی انتخاب خواهد شد.
او به‌رغم نظر برخی از حامیان، به تایم می‌گوید: «در پی لغو یا نادیده‌گرفتنِ ممنوعیت قانون اساسی در دورۀ سوم نیست.» افکار عمومی ناظر قدرتمندی است. ترامپ در میانۀ اعتراضات مردمی ناچار شد از شدت برخی از ابتکاری‌ترین طرح‌های دور نخست، ازجمله سیاست جداسازیِ خانواده‌های مهاجر بکاهد؛ همانطورکه "جورج اورول" در سال 1945 نوشت: «توان دولت‌ها در پیشبرد برنامه‌هایشان به خلق‌و‌خوی عمومیِ کشور بستگی دارد.»
این که می‌گویند هر انتخابات، نقطۀ عطف است، این‌بار به حقیقت می‌پیوندد. چشم‌انداز ترامپ برای حامیانش بی‌کران است و با حمایت جنبشی قدرتمند متشکل از پیروان واقعی، نوید انقلاب می‌دهد. حضور دوبارۀ او برای خیلی از کشورها و جهان، هشداردهنده است. "داگلاس برینکلی" (مورخ ریاست‌جمهوری) می‌گوید: «دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ می‌تواند «پایان دموکراسی ما» و تولد نظام نوینی مبتنی بر ریاست‌جمهوریِ استبدادی باشد.»
ترامپ نزدیک غروب به پاسیوی مارالاگو (عمارت تاریخی‌‌اش) قدم می‌گذارد. مهمانان اعیانش، استیک واگیو و برانزینوی کباب‌شده میل می‌کنند. روی صندلی می‌نشیند و همه برای تشویق‌کردن درنگ می‌کنند. شب درخشانی است. "استیو وین" (غول میلیاردر قمار و کازینو) هم این‌جاست. "مایک‌جانسون"، (رئیس مجلس نمایندگان)، پس از کنفرانس مطبوعاتیِ مشترک با رئیس‌جمهور پیشین شام می‌خورد و قوانینی را برای ممانعت از رأی‌دادنِ غیرشهروندان پیشنهاد می‌کند. می‌گوید: «رأی‌دادنِ آنها در انتخابات فدرال، غیرقانونی و حیرت‌آور است». حالش به‌وضوح خوب است و از این همراهی و حمایت سیاسی در لوای ترامپ، خوشحال به نظر می‌رسد.
ادامه دارد...
جاده کندوان یک طرفه شد